Niet denken, maar doen!

 

‘Niet denken, maar doen.’ Het klinkt zo eenvoudig en waarom is het dan toch af en toe zo moeilijk?

Iedereen betrapt zich er wel eens op. Je zou eigenlijk iets willen doen, maar je komt er niet toe en eigenlijk weet je ook niet goed waarom niet. Soms zien we als een berg ergens tegenop.  Dit kan komen vanwege eerdere ervaringen of juist omdat we er geen ervaring in hebben.  Ergens als een berg tegenop zien is figuurlijk bedoeld, maar in mijn meivakantie werd het letterlijk tegen een berg opzien.

Ik was met mijn gezin in Frankrijk. Heerlijk op een camping in de Provence. Even er tussenuit voor quality time. Maar niet alleen dat, ik had ook een doel en dat was het beklimmen van de Mont Ventoux. Voor de mensen die hem niet kennen, deze berg wordt ook wel de kale berg genoemd en kan van 3 kanten beklommen worden. Meer dan 20 kilometer klimmen in verschillende stijgingspercentages. Deze berg vraagt veel van je fysieke en mentale kracht. In Nederland had mijn oudste zoon van 9 jaar al bij mij aangegeven: papa, ik ga met je mee de Mont Ventoux op. Dat is goed jongen zei ik tegen hem (en ik dacht; ik laat hem gewoon de eerste paar bochten meefietsen).

Gedurende de week had mijn zoon het er constant over: Wanneer ga ik met jou de berg op papa? Op woensdag hebben we bij de plaatselijke fietsenwinkel een wielrenfiets gehuurd (want hij wilde natuurlijk wel op een échte racefiets). ’s Middags heb ik hem geleerd hoe hij op deze fiets moest schakelen. De volgende dag was het zover, we gingen samen de berg beklimmen.

Onderweg hoorde ik mezelf steeds weer zeggen: Gaat het goed jongen? Wil je even rusten? Wil je wat drinken? Als het niet gaat, gewoon zeggen he, het is altijd goed.  Na 21 kilometer klimmen bereikte we Chalet Reynard, dit is een restaurant wat op 6 kilometer van de top ligt. 21 kilometer had die kanjer van mij er al opzitten! Zullen we je fiets nu bij mama in de auto leggen jongen? Nee papa, ik heb toch met je afgesproken dat ik samen met jou de Mont Ventoux zou beklimmen, dus ik ga met je mee naar de top! En even was ik met stomheid geslagen. Een jongen van 9 jaar, nog nooit op een racefiets gezeten, rijdt meteen 21 kilometer (bergop!) en wil dan ook nog verder. En toen kwam het besef: kinderen denken niet, kinderen doen! En wat kunnen wij veel van onze kinderen leren als we de tijd nemen om eens goed te kijken naar hoe zij dingen aanpakken. Mijn kanjer heeft natuurlijk de top van de Mont Ventoux bereikt. En hij had het ontzettend zwaar de laatste 6 kilometer, maar hij was niet aan het denken, hij was aan het doen. En toen we samen op de top stonden, gaf dat zo’n onbeschrijfelijk trots, warm en fijn gevoel!

Dus, heb jij ook een berg te beklimmen: ‘Niet denken, gewoon doen!’